Geen luikje in je hoofd: je kunt niet raden wat je partner voelt maar wel er over praten
Ik heb niet bar veel ervaring met relaties zonder dat er autisme bij speelde, wel 25 jaar ervaring in een relatie mét autisme.
Pas geleden werd me gevraagd wat nou mijn nummer 1 tip zou zijn voor een goeie auti-relatie.
Daar hoefde ik eigenlijk niet zo heel lang over na te denken!
Met stip op nummer 1:
‘Niemand heeft een luikje in zijn of haar hoofd’
Wat bedoel ik daar nou mee?
Dat je geen luikje aan de buitenkant van je hoofd hebt dat je even open kunt doen om naar binnen te kijken en te zien wat er aan gedachtes rondgaat bij je vriend of vriendin.
Je kunt dus niet weten wat je lief denkt en waar hij/zij behoefte aan heeft. Én hij of zij kan dat ook niet van jou zien!
Maar toch komt het héél vaak voor dat we ervan ui gaan dat iets wel duidelijk is, dat we dingen van de ander verwachten en denken dat de ander toch wel moet zien wat er is!
Nope.
Niet dus.
En dan ontstaat er heel makkelijk ruzie, onduidelijkheden, communicatieproblemen of andere ellende….
Heb jij al ervaring met ruzies die ‘zomaar uit het niets’ lijken te ontstaan?
Vaak was er dan sprake van iets niet van elkaar begrijpen omdat je dus niet precies weet wat er in de ander om gaat.
Als je net een relatie hebt, is het is daarom super belangrijk dat je je bewust bent van het feit dat noch jij, noch je lief dat ‘luikje aan de buitenkant van het hoofd’ heeft
Benoem dit naar elkaar. Dit geeft je de vrijheid om je partner vragen te stellen en om te delen hoe jij je voelt. Zo kun je elkaar beter leren kennen.
Als er sprake is van autisme in de relatie, is dit nog extra belangrijk omdat onduidelijkheden snel stress en overprikkeling geven. Met een vol hoofd vol overprikkeling en onduidelijkheden, is het verrekte lastig (zo niet onmogelijk) om fijn contact met elkaar te hebben.
Deze tips helpen om duidelijk te zijn naar elkaar:
Wil je je lief goed begrijpen:
Vat samen wat de ander vertelde en vraag ‘Klopt dat?’
Als iets niet duidelijk is, vraag: ‘Wat bedoel je precies?’
Ben nieuwsgierig en vraag uitleg. Bijvoorbeeld: ‘Kun je me vertellen waarom je dit denkt?’
Als je zelf begrepen wilt worden:
Vertel precies wat je bedoelt en wat er wél kan. Bijvoorbeeld: ‘Ik ben vandaag erg moe, dus daarom wil ik vanavond alleen zijn. We kunnen wel een andere dag afspreken.’
Of: ‘Ik vind hand in hand lopen niet fijn omdat het voor mijn handen te warm is. Dan raak ik daarvan afgeleid, terwijl ik juist lekker met je wil kletsen en jouw verhaal wil horen.’
Vraag eens na wat de ander jou heeft horen zeggen. Communicatie is vaak zo ingewikkeld, dat het goed kan zijn dat je lief iets anders heeft begrepen dan jij bedoelde. Door ernaar te vragen, kom je daarachter. Dan kun je opnieuw vertellen wat je bedoelde en samen ervoor zorgen dat het wel duidelijk is.
Ook mijn partner en ik hebben dat moeten leren, want het is niet altijd makkelijk. Het vergt dat je extra oplet wanneer je langs elkaar heen aan het praten bent. Dat merk je vaak doordat er irritatie ontstaat.
En even voor wie denkt dit perfect te moeten kunnen doen: dat hoeft niet. Ik weet niet eens of dat kan…… Ook wij maken ons nog steeds ‘schuldig’ aan iets invullen voor de ander of aannemen dat iets wel duidelijk was. Dat gebeurt nu eenmaal!
Maar als je het op tijd door hebt, is dat helemaal niet erg – het is soms ook gewoon grappig hoe verschillend we iets dat gezegd is, geïnterpreteerd hebben. Daar kun je dan lekker samen lol om hebben. En daarna zorgen dat je alsnog duidelijk krijgt over wat er écht bedoeld werd!
Karin Simonis-Wigbels
Autismecoach bij Mooi!Lifecoaching