Fotocredits: Siebe Warmoeskerken
Eenrichtingsverkeer
Ik heb uiteindelijk meer dan 100 kilometer gereden met de scooter om haar te helpen ontsnappen. Verslag over een relatie zonder wederzijdse verbinding.
Het was 2014, ik was bijna 23 jaar oud en ik had net de dag daarvoor de 25 jarige trouwdag van mijn ouders gevierd. Er was een feestje van een vriendin van mij en ik had wel zin om een gezellige avond te feesten.
Op dat feestje was een leuke meid uit de Antillen. Ze was wat dronken en stoned, maar dat maakte de verbinding alleen maar gemakkelijker. We kwamen aan het praten samen en op het moment dat we een verbinding maakte met elkaar, in de zorgen die we allebei deelden, ontstond er een zoen.
Ik was helemaal verward, ik was blij, maar ook wist ik niet hoe ik hier nu verder op zou moeten reageren. De avond zette zich voort, we feestten nog een aantal uren door. Uiteindelijk bleven ik en zij slapen bij dat feestje.
Na dit feestje, moest ze helaas weer teruggaan. Want, ze was ontsnapt uit de afkickkliniek om aanwezig te kunnen zijn bij het feestje. Omdat er naar mijn gevoel een unieke verbinding gemaakt was tussen mij en haar wilde ik haar ondersteunen, waar mogelijk, in haar herstel.
Maar, daar had zij niet zo veel zin in. Dit werd al snel duidelijk, de tweede keer dat we met elkaar afspraken. Ze kon niet uit haarzelf bij mij komen. Ze had geen geld en ook was haar mobiele prepaid snel op. Dus kocht ik een treinkaartje en een buskaartje om naar haar toe te komen. Ik betaalde ook haar reis en telefoonkosten, zodat we een avondje samen konden hebben.
Toen ze eenmaal bij mij thuisgekomen was, werd er meteen drank en wiet genuttigd. Ik vroeg nog of zij hier niet rustig mee aan wilde doen, maar dat was allemaal geen probleem volgens haar.
Dit soort afspraken kwamen in de 4 maand dat we “iets” hadden wel vaker voor.
Ik betaalde haar reiskosten en telefoonkosten, zodat we elkaar konden zien.
Maar ze moest altijd met een uur of 2 nadat we elkaar gezien hadden, weer snel terug naar de afkickkliniek, voordat ze haar zouden missen.
In die tijd had ik nog een scooter en geen auto. Ik was verliefd en ik wilde er alles aan doen om met haar af te spreken. Ze woonde zeker anderhalf uur rijden met de scooter van mij vandaan. Ik heb uiteindelijk meer dan 100 kilometer gereden met de scooter om haar te helpen ontsnappen.
Ze was wel dankbaar om zo opgehaald te worden door mij, maar dit heeft mij meer moeite gekost dan dat het achteraf waard was.
Kort daarna was mijn verjaardagsfeest. Er waren wel tachtig mensen in mijn kleine studentenhuis en ik had het beste verjaardagscadeau ooit, ik had een vriendin! Op dat feest bleek dat ze zich heel goed alleen kon vermaken. Ik was er wel bij om met haar te praten, maar de drank en jointjes gingen maar al te gemakkelijk bij haar naar binnen.
Tussen “onze afspraakjes” spraken we elkaar vrijwel niet. Ze negeerde me grotendeels en nam alleen contact met mij op als ze eventjes goed “kapot” wilde gaan. Ik had toen nog niet door dat we eigenlijk geen relatie samen hadden. Ik was verliefd en wilde alles. Het ging haar om samen feesten maar niet om onze relatie of verbinding.
Het moment dat het mij enigszins begon te dagen dat ze niet specifiek de verbinding met mij wilde aangaan, was toen ze liet weten dat ze in de liefde twijfelde tussen mij, een andere man en een vrouw. Dit zette mij nogal aan het denken.
Vlak nadat ze dit nieuws had verteld, ging ik op studiereis met mijn studievereniging.
Ik wist dat ze heel erg van petjes hield. Dus had ik voor haar een petje meegenomen als souvenir van de studiereis. Toen ik met haar afsprak na de studiereis, was het weer een situatie waarbij ze geen geld had en iemand nodig had om haar te helpen de reiskosten te dekken. Toen ik haar opgehaald had en uiteindelijk had gebracht naar het station, gaf ik haar het petje van mijn studiereis. Toen vroeg ik haar of ze de volgende keer dat we zouden afspreken, dat het dan niet zou gaan over iets waarbij ze mij nodig had of even simpelweg “kapot” wilde gaan, maar dat het juist over onze verbinding met elkaar zou gaan.
Ik heb haar nog uitgezwaaid toen ze in de trein stapte, maar na die dag heb ik nooit meer iets van haar gehoord.
Ik heb hier heel veel van geleerd en ik realiseerde me pas jaren later, wat voor een “relatie” dit is geweest. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik veel voorzichtiger werd in het aangaan van nieuwe verbindingen met mensen. Ik was bang dat andere mensen ook vooral van mij willen profiteren. Mede hierdoor ben ik inmiddels al 8 jaar single.
Een fijn contact kan lijken op liefde maar kan uitdraaien op manipuleren en profiteren. Ai, dat doet pijn.
Pepijn Gansevles
Scenarioschrijver en Ervaringsdeskundige bij Niet Normaal