Als puber kwam ik mezelf tegen, op het schoolplein vroegen mijn klasgenoten ‘Op wie ben jij verliefd, Judith?’
Ik stamelde en keek ongemakkelijk naar de grond, zei dat ik niemand op het oog had. Nee? Giechelden ze. Nee, ik heb hier geen behoefte aan, Sorry!
Ik zag meer mijn juf staan, meer als een soort van moederfiguur op school. Ik ben er toen achter gekomen dat ik meer aantrekkingskrachten had naar mensen had die gewoon een halve of een hele generatie ouder waren dan ik. Maar verliefd? Nee!
Dit is meer in de zin van dat ik idolaat was van zo’n juf. Haar bril, haar kleding stijl, haar kapsel met die mooie knipjes in haar haren.
Ik kon helemaal losgaan als ik een super klein detail als weerspiegeling in haar brillenglas zag.
Volwassen.
Toen ik een jaar of 18 jaar was had ik nog steeds geen behoefte aan een partner.
Soms kreeg ik ook van mijn leeftijdsgenoten de vraag of ik het ooit wel gedaan had. Nee, dat vind ik ranzig! Weer werd het een ongemakkelijke situatie.
Ik ging mij dingen afvragen over mijn seksualiteit. Wat is er mis met me? Wat heb ik toch? Ik zag om me heen steeds meer mensen van mijn leeftijd partners krijgen. Sommigen waren zelfs al getrouwd en zwanger.
Hierdoor voelde ik mij ook best wel eenzaam en ging ook aan mijzelf twijfelen. Zou het met mijn autisme te maken hebben? Ben ik dan niet goed genoeg?
Vaak waren er jongens verliefd op mij. Knettergek werd ik ervan! Ik wil dit gewoon niet!
Dat kleffe gedoe en dat getortel. Echt! Een goede vriendschap vind ik oké maar daar blijft het bij.
Ik krijg ook vaak de vraag of ik kinderen wil. Ik ben nu veertig jaar oud. Neen! Ik kan geen kinderen opvoeden. Als men kinderen wil krijgen dan moet je seksuele gemeenschap ondergaan. Ik gruw gewoon van seks en alles wat daarbij komt kijken. Ik ben hartstikke maagd en heb nog nooit gezoend.
Vaak krijg ik ook mannen die aan het doordouwen zijn. ‘Ja maar Judith, het kan misschien groeien tussen ons!’
Hier word ik geïrriteerd van, constant moet ik uitleggen dat ik dat niet wil. Het is vervelend dit telkens te moeten herhalen en dit put mij uit!
Vaak snappen mannen mij niet en zeggen zij: “Je bent zo’n leuke meid!” Ja klopt, ik ben inderdaad een leuke meid. ‘Is er dan iets met je gebeurd dan?’ Neen! Ik wil gewoon geen relatie! Is dit zo moeilijk te begrijpen? Praat ik Chinees, wartaal, Arabisch?
Wat me ook echt irriteert is als ik met een goede vriend over straat loop en ze gelijk denken dat het mijn verkering is. Kan ik dan niet meer gewoon over straat met een ander geslacht zonder dat ze gelijk gaan denken dat je een relatie hebt? Ik word hier zo moe van! Ik ben Judith en ik wil geen relaties.
Accepteer me gewoon zoals ik ben en dat ik geen zin in een relatie heb!
Judith Ros, ervaringsdeskundige in opleiding